Indeks pojęć runologicznych

RUNOLOGIA: nauka o historii oraz zarówno dawnym, jak i współczesnym zastosowaniu run.

RUNOLOG: osoba zajmująca się runologią zawodowo.

RUNA: znak będący elementem alfabetu runicznego. W dzisiejszych czasach zdarza się również przypisanie mu właściwości magicznych.

Źródła: Wprowadzenie do Runologii

RUNOMANCJA: sposób dywinacji polegający na wykorzystaniu run i przypisanej im symboliki do określenia przyszłości.

Źródła: Funkcja wróżebna: interpretacja run, Funkcja wróżebna: rozkłady runiczne

MAGIA RUNICZNA: termin obejmujący wszystkie zastosowania run w rytuałach i zaklęciach.

Źródła: Numerologia runiczna

ETYMOLOGIA: nauka zajmująca się badaniem pochodzenia języków i powiązań oraz zmian zachodzących pomiędzy nimi.

Źródła: Wprowadzenie do Runologii

FUNKCJE RUN: ogólny termin na wszystkie sposoby wykorzystania run.

Źródła: Wprowadzenie do Runologii

AET: grupa run. Słowo to pochodzi od staronordyckiego wyrazu oznaczającego "rodzinę".

Źródła: Szersze spojrzenie na Futhark Starszy

HÁVAMÁL: zbiór nordyckich poematów prezentujący szczegóły filozofii życiowej i postępowania, według których powinni żyć ludzie.

Źródła: Runy w mitologii nordyckiej

RÚNATAL: czwarta część Hávamálu opisująca mitologiczne powstanie run.

Źródła: Runy w mitologii nordyckiej

FUTHARK: nazwa dla alfabetów runicznych wymyślona na długo po ich wyjściu z użycia. Powstała poprzez połączenie w jedno słowo sześciu pierwszych run Futharku Starszego - Fehu, Uruz, Thurisaz, Ansuz, Raidho i Kauny.

Źródła: Historia alfabetów runicznych

TRANSLITERACJA: zapisanie tej samej inskrypcji za pomocą innego alfabetu.

Źródła: Pismo runiczne: Futhark Starszy, Pismo runiczne: Futhark Młodszy

TRANSKRYPCJA: zapisanie inskrypcji w sposób, w jaki brzmi wymawiana.

Źródła: Pismo runiczne: Futhark Starszy, Pismo runiczne: Futhark Młodszy

TRANSLACJA: tłumaczenie inskrypcji z lub bez zachowania poprawności gramatycznej w języku, na który ją przekładamy.

Źródła: Pismo runiczne: Futhark Starszy, Pismo runiczne: Futhark Młodszy

ŹRÓDŁO RUNICZNE: świadectwo dawnego użycia run pozostawione przez dawne pokolenia, zazwyczaj odkrywane przez archeologów.

Źródła: Źródła runiczne

SKRYPT RUNICZNY: sposób zapisu run nadający im nowe, określone właściwości w zależności od funkcji, na potrzeby której został stworzony.

Źródła: Skrypty runiczne

BINDRUNA: symbol stworzony z minimum dwóch run mający skrócić wyraz, nadać mu wyjątkowy wygląd lub wzmacniać więź magiczną pomiędzy znakami, z których jest złożony.

Źródła: Skrypty runiczne

PALINDROM: wyraz zapisany w taki sposób, aby brzmiał jednakowo czytany zarówno od przodu, jak i od tyłu.

Źródła: Skrypty runiczne

ÁTTRUNA: stworzona przeze mnie nazwa przypisana skryptowi runicznemu polegającemu na zapisaniu runy, obrazując jej pozycję w całym alfabecie.

Źródła: Skrypty runiczne

ROZKŁAD RUNICZNY: sposób ułożenia run będący fundamentalnym elementem wróżenia z nich.

Źródła: Funkcja wróżebna: rozkłady runiczne

INTERPRETACJA: proces myślowy polegający na odnalezieniu powiązań pomiędzy symboliką reprezentowaną przez runy w celu odnalezienia odpowiedzi na nurtujące pytanie.

Źródła: Funkcja wróżebna: interpretacja run

SYMBOLIKA: przypisany każdej runie Futharku Starszego zestaw cech, za pomocą którego można przepowiedzieć przyszłość.

Źródła: Funkcja wróżebna: interpretacja run

FUTHARK STARSZY: najstarszy alfabet runiczny używany przez ludy germańskie i skandynawskie od ok. II do ok. VIII w..

Źródła: Historia alfabetów runicznych, Szersze spojrzenie na Futhark Starszy

FUTHARK MŁODSZY: sukcesor Futharku Starszego, efekt jego ewolucji w Skandynawii. Używany od ok. VIII do ok. XII w..

Źródła: Historia alfabetów runicznych, Szersze spojrzenie na Futhark Młodszy

STYL DŁUGOGAŁĄZKOWY: styl zapisu Futharku Młodszego, szczególnie powszechny w ówczesnej Danii.

Źródła: Style zapisu Futharku Młodszego

STYL KRÓTKOGAŁĄZKOWY: styl zapisu Futharku Młodszego, szczególnie powszechny w ówczesnej Szwecji i Norwegii.

Źródła: Style zapisu Futharku Młodszego

STYL BEZ PNIA: styl zapisu Futharku Młodszego wywodzący się ze Szwecji.

Źródła: Style zapisu Futharku Młodszego

FUTHORK ANGLOSASKI: sukcesor Futharku Starszego, efekt jego ewolucji na Wyspach Brytyjskich. Uzywany od ok. V do XI w..

Źródła: Historia alfabetów runicznych

RUNY ŚREDNIOWIECZNE: efekt ewolucji Futharku Młodszego, wywołanej przez nieprzystosowanie alfabetu do systemu łacińskiego. Używany od XII do XVII w..

Źródła: Historia alfabetów runicznych

DALRUNY: alfabet powstały przez pomieszanie systemu łacińskiego z runami; powstał w szwedzkiej prowincji Dalarna, gdzie kwitł od XVI do XX w..

Źródła: Historia alfabetów runicznych

BUSTROFEDON: z greki "jak wół orzący pole"; system zapisu znaków polegający na zamianie kierunku pisma co jeden wers.

Źródła: Pismo runiczne

NUMEROLOGIA RUNICZNA: odłam magii runicznej stworzony poprzez przypisanie każdej z run Futharku Starszego liczby.

Źródła: Numerologia runiczna

RZEMIOSŁO RUNICZNE: odłam runologii polegający na wykorzystaniu run w rzemiośle poprzez tworzenie z nich amuletów, inskrypcji i własnych Futharków.

Źródła: Rzemiosło runiczne: ciosanie inskrypcji, Rzemiosło runiczne: futharki, Rzemiosło runiczne: amulety

AMULET: runa wyryta w kamieniu lub innym materiale, mająca dawać właścicielowi konkretne korzyści.

Źródła: Rzemiosło runiczne: amulety

GALDRASTAFIR: islandzkie symbole magiczne, błędnie powiązywane z runami.

Źródła: Galdrastafir

JOHAN BURE: Szwedzki uczony żyjący w latach 1568-1652. Za swoje zasługi w dziedzinie runologii został obwołany jej ojcem.

Źródła: Historia runologii i runomancji

RUNICA MANUSCRIPTA: z łaciny "manuskrypty runiczne".

Źródła: Historia runologii i runomancji

RUNDATA: system klasyfikujący i porządkujący odnalezione runiczne inskrypcje względem ich miejsca odnalezienia. Łatwo dostępny w Internecie.

Źródła: Analiza inskrypcji

SKANDYNAWIA: rejon Europy obejmujący trzy kraje: Danię, Szwecję i Norwegię.

Źródła: Historia alfabetów runicznych

INSKRYPCJA: wyryty lub zapisany w danym materiale runa lub ich ciąg.

Źródła: Wprowadzenie do Runologii

WIERSZ RUNICZNY: krótki wierszyk służący jego twórcom za pomoc w zapamiętaniu danego Futharku, a runologom za źródło nazw run.

Źródła: Szersze spojrzenie na Futhark Młodszy

RAPORT RUNOLOGICZNY: szczegółowe przedstawienie danej inskrypcji w postaci tekstu analizującego jej detale.

Źródła: Analiza inskrypcji

AKROFONIA: zjawisko polegające na rozpoczęciu nazwy litery dźwiękiem, który ów symbol reprezentuje.

Źródła: Szersze spojrzenie na Futhark Starszy

LATYNIZACJA: poddanie system pisma wpływom alfabetu łacińskiego.

Źródła: Pismo runiczne: Futhark Młodszy

RUNY RYTE: charakter pisma runicznego przystosowany do rycia run w kamieniu. Charakteryzuje się zaostrzonymi kątami.

Źródła: Pismo runiczne: Futhark Młodszy

RUNY PISANE: charakter pisma runicznego przystosowany do rysowania run na papierze. Charakteryzuje się zaokrąglonymi brzuszkami.

Źródła: Pismo runiczne: Futhark Młodszy

?: ?

Źródła: ?