Jak już wiecie, z czasem użytkownicy Futharku Młodszego zauważyli błąd swoich przodków i zaczęli zazdrościć posługującym się alfabetem łacińskim osobom, przez co postanowili dopasować swój system pisma i ułatwić sobie życie poprzez dodanie run odpowiadających literom i dźwiękom opisywanym dotychczas przez któreś z ubogiego zestawu szesnastu znaków. Proces ten rozpoczął się już pod koniec X wieku, a więc 200 lat po zakończeniu Pierwszej Reformy. Rzemieślnicy z Danii poradzili sobie z problemem w najprostszy i zarazem bardzo sprytny sposób - posłużyli się do rozwiązania go zwyczajnymi kropkami. Dodali je do trzech najbardziej potrzebujących tego run: ᚢ, ᚴ i ᛁ, czyli odpowiednio /u/o/y/ø/w/, /k/g/ i /i/e/j/, otrzymując ᚢ, ᚤ, ᚴ, ᚵ, ᛁ, i ᛂ, czyli odpowiednio /u/, /y/, /k/, /g/, /i/ i /e/. W pierwszej połowie XI wieku "moda" ta rozpowszechniła się również w Norwegii i Szwecji. Warto jednak zauważyć, że z biegiem czasu ᚤ (/y/) wyszło z użycia, zastąpione przez ᛦ.

​

Zmiana przybierała na wielkości i coraz więcej run zaczęło korzystać z kropek, aby rozdzielić obydwie głoski, które oznaczały. Najczęściej "kropkowano" ᛐ oraz ᛒ, czyli /t/d/ i /b/p/, czego efektem były ᛑ /d/ i ᛔ /p/. Z czasem do zapisu /p/ zaczęto używać runy ᛕ. Dodatkowo w pewnym czasie zaczęto rozróżniać od siebie /z/, /c/ i /s/, czyli ᛎ, ᛍ i ᛌ. Dźwięków zaczęło być tyle, że do ich rozróżnienia przestano używać jedynie kropek, ale i kresek.

​

Bardziej lokalne i nieco mniej popularne zmiany to z kolei rozróżnienie głosek /þ/ i /ð/, czyli ᚦ i ᚧ, /a/ i /æ/, czyli ᛆ i ᛅ, oraz /f/ i /v/, czyli ᚠ i ᚡ. Ta druga para doczekała się kolejnego rozszerzenia, które zaprezentowało nam runę ᚯ, odpowiadającą dźwiękowi /ø/.

​

Pojawiło się również kilka zupełnie nowych run: ᛪ, odpowiadająca "x", oraz ᛩ, mające reprezentować "q". Obydwie są najpewniej owocem próby dopasowania reformowanego alfabetu do systemu używanego w reszcie Europy, gdyż są to oczywiście znaki pochodzące z systemu łacińskiego.

​

Wszystkie wymienione przemiany to efekt Drugiej Reformy i bezustannego kształtowania się tego, co dziś znamy pod nazwą Run Średniowiecznych. Przez to, że był to dość długi proces i ciężko jest nawet datować konkretne zmiany, wszystkie innowacje wprowadzone do nowego alfabetu zamieściłem w tym "rozdziale", zamiast tworzyć kolejny, poświęcony już stricte transformacjom run, gdy Druga Reforma się ustabilizowała. Prawdą jest również, że Runy Średniowieczne to tak naprawdę po prostu Futhark Młodszy z rozszerzeniem, dlatego niektórzy nawet nie stawiają twardej granicy pomiędzy alfabetami, sugerując, że stanowią one jeden, ale zreformowany, byt.